ก่อนที่มนุษย์จะเริ่มส่งวัตถุเข้าสู่วงโคจรของโลกเป็นครั้งแรกช่องว่างรอบโลกของเรานั้นใสและสะอาด แต่การเปิดตัว Sputnik 1 ในเดือนตุลาคมปี 2500 ทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเศษซากอวกาศได้สะสมจำนวนมากขึ้นโดยมีจำนวนดาวเทียมที่ไร้ประโยชน์และหมดอายุแล้วซึ่งมีจำนวนมากกว่าวัตถุที่ใช้งานได้ในวงโคจรของเรา รายงานประจำปีฉบับใหม่จาก European Space Agency (ESA) พบว่าในขณะที่เราตระหนักถึงปัญหาและดำเนินการในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเพื่อบรรเทาปัญหาดังกล่าวขั้นตอนเหล่านี้ยังไม่สอดคล้องกับขนาดขยะอวกาศที่แท้จริง

ขอขอบคุณบทความคุณภาพจาก บาคาร่าออนไลน์ 

ประเทศที่อยู่ห่างไกลจากอวกาศทั้งหมดมีส่วนทำให้เกิดปัญหานี้ซึ่งมีความสำคัญเนื่องจากวัตถุที่ตายแล้วมีจำนวนมากขึ้นเรื่อย ๆ ในพื้นที่ใกล้โลกความเสี่ยงของการชนกันก็เพิ่มขึ้นซึ่งเมื่อวัตถุพังและแตกทำให้เกิดเศษอวกาศมากขึ้น อันตรายที่เกิดขึ้นในปีที่แล้ว เราไม่ได้เฝ้าดูเพียงแค่ดาวเทียมตายขนาดใหญ่สองดวงที่เกือบจะชนกันเท่านั้น แต่สถานีอวกาศนานาชาติต้องทำการซ้อมรบฉุกเฉินถึงสามครั้งเพื่อหลีกเลี่ยงการชนกับเศษซากอวกาศ แต่การชนกันไม่ได้ใกล้จะเป็นปัญหาใหญ่ที่สุดตามรายงานของ ESA ในช่วง 10 ปีที่ผ่านมาการชนกันมีส่วนรับผิดชอบเพียง 0.83 เปอร์เซ็นต์ของเหตุการณ์การกระจายตัวทั้งหมด "ผู้ที่มีส่วนร่วมมากที่สุดในปัญหาขยะอวกาศในปัจจุบันคือการระเบิดในวงโคจรซึ่งเกิดจากพลังงานที่เหลืออยู่ - เชื้อเพลิงและแบตเตอรี่ - ยานอวกาศและจรวดบนเครื่องบิน" Holger Krag หัวหน้าโครงการความปลอดภัยอวกาศของ ESA กล่าว "แม้จะมีมาตรการป้องกันปัญหานี้มาหลายปีแล้ว แต่เราก็ไม่เห็นจำนวนเหตุการณ์ดังกล่าวลดลงแนวโน้มของการกำจัดเมื่อสิ้นสุดภารกิจจะดีขึ้น แต่ก็เป็นไปอย่างช้าๆ" ปัญหาขยะอวกาศเกิดขึ้นครั้งแรกในทศวรรษ 1960 แต่ต้องใช้เวลานานในการระบุและดำเนินมาตรการบรรเทาผลกระทบ ตอนนี้ประเทศต่าง ๆ ในอวกาศสามารถวางแผนได้ดีขึ้นมากว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับดาวเทียมและจรวดเมื่อสิ้นสุดภารกิจของพวกเขา จรวดที่นำกลับมาใช้ใหม่ได้นั้นมีขนาดใหญ่แม้ว่าเทคโนโลยีนี้ยังอยู่ในช่วงวัยเด็ก เป็นเวลาหลายทศวรรษที่จรวดเร่งความเร็วถูกปล่อยให้ล่องลอยไปเมื่อพวกเขาส่งน้ำหนักบรรทุกเข้าสู่วงโคจรต่ำของโลก เครื่องกระตุ้นที่ถูกทิ้งเหล่านี้บางตัวมีมานานหลายทศวรรษแล้ว มาตรการบรรเทาอื่น ๆ ได้แก่ การออกแบบและสร้างยานอวกาศที่สามารถทนต่อสภาพแวดล้อมที่รุนแรงของอวกาศได้ดีขึ้นโดยไม่สลายตัว ปล่อยพลังงานและเชื้อเพลิงที่เก็บไว้เพื่อให้ยานอวกาศที่เสียชีวิตมีโอกาสน้อยที่จะระเบิด และเมื่อภารกิจของยานอวกาศสิ้นสุดลงให้ย้ายไปยังวงโคจรที่ปลอดภัยกว่านี่อาจหมายถึง "วงโคจรสุสาน" ที่สูงเหนือพื้นที่ต่ำของโลกที่ใช้สำหรับยานอวกาศปฏิบัติการหรือนำมันลงสู่ชั้นบรรยากาศของโลกเพื่อเผาไหม้เมื่อกลับเข้ามาใหม่เป็นระบบกำจัดที่เรียบร้อย แต่ถึงแม้จะมีมาตรการเหล่านี้เกิดขึ้นแล้ว 12 เหตุการณ์การกระจายตัวก็เกิดขึ้นทุกปีในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา จำนวนดังกล่าวเพิ่มขึ้นโดยแต่ละเหตุการณ์การกระจายตัวอาจทำให้เกิดเศษเล็กเศษน้อยหลายพันชิ้นในวงโคจรของโลก ที่ความเร็ววงโคจรแม้แต่เศษชิ้นส่วนที่เล็กที่สุดก็สามารถปิดการใช้งานดาวเทียมที่ใช้งานได้ ตามแบบจำลองทางสถิติของ ESA พบว่ามีเศษซากอวกาศที่มีขนาดเล็กกว่ามิลลิเมตรมากกว่า 130 ล้านชิ้น วิธีเดียวที่เราสามารถหวังว่าจะทำทุกอย่างเกี่ยวกับปัญหาคือการทำงานร่วมกัน ข่าวดีก็คือในทศวรรษที่ผ่านมามีจำนวนประเทศที่ทำธุรกิจอวกาศที่ปฏิบัติตามแนวทางสากลเพิ่มขึ้น ผู้ที่ไม่ปฏิบัติตามแนวทางวงโคจรมีแนวโน้มที่จะปฏิบัติตามมาตรการลดขยะอวกาศมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่วิธีที่เราใช้พื้นที่กำลังเปลี่ยนไป ฝูงดาวเทียมสมอลแซตและ "กลุ่มดาว" กลายเป็นเรื่องปกติมากขึ้น StarLink ของ SpaceX เพียงอย่างเดียวทำให้ดาวเทียมหลายร้อยดวงอยู่ในวงโคจรต่ำของโลก ดังนั้น ESA กล่าวว่าสิ่งสำคัญยิ่งกว่าที่เคยทุกคนร่วมมือกันรักษาพื้นที่เล็ก ๆ ของเราให้สะอาดที่สุดเท่าที่จะทำได้ "การเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วของดาวเทียมที่ส่งเข้าสู่วงโคจรระดับโลกต่ำนั้นสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนในรายงานล่าสุดของเรา" Tim Florer หัวหน้าสำนักงานเศษซากอวกาศของ ESA กล่าว "เพื่อให้ได้รับประโยชน์จากวิทยาศาสตร์เทคโนโลยีและข้อมูลที่ปฏิบัติการในอวกาศอย่างต่อเนื่องจำเป็นอย่างยิ่งที่เราต้องปฏิบัติตามแนวทางการลดขยะอวกาศที่มีอยู่ให้ดีขึ้นในการออกแบบและปฏิบัติการยานอวกาศซึ่งไม่สามารถเน้นได้เพียงพอสิ่งนี้จำเป็นสำหรับการใช้งานที่ยั่งยืน ของพื้นที่ " ESA กำลังดำเนินการแก้ไขปัญหาอย่างจริงจัง ได้รับมอบหมายโครงการเพื่อพยายามรวบรวมเศษซากอวกาศโดยมีแผนพิสูจน์แนวคิดที่จะเปิดตัวในปี 2568 พวกเขายังพยายามพัฒนาเทคโนโลยีเพื่อทำให้การซ้อมรบหลีกเลี่ยงการชนโดยอัตโนมัติเพื่อให้ผู้ควบคุมมนุษย์ไม่จำเป็นต้องติดตามและ ควบคุมอุปกรณ์ทุกชิ้นหรือดาวเทียมที่ถูกปลดประจำการในพื้นที่โลกต่ำ และมาตรการต่างๆเช่นการจัดอันดับความยั่งยืนของพื้นที่สามารถช่วยประเทศที่พัฒนาเทคโนโลยีอวกาศโดยการให้พื้นฐานที่จะปฏิบัติตาม ขยะอวกาศก่อให้เกิดปัญหาต่อสิ่งแวดล้อมใกล้โลกในระดับโลกซึ่งทุกประเทศที่อยู่ห่างไกลจากอวกาศมีส่วนร่วมและมีเพียงโซลูชันที่รองรับทั่วโลกเท่านั้น