Grant Henry Hill (เกิด 5 ตุลาคม 2515)

เป็นนักบาสเกตบอลมืออาชีพชาวอเมริกันผู้เกษียณซึ่งเป็นเจ้าของร่วมของแอตแลนตาฮอกส์ หลังจากเล่นบาสเก็ตบอลวิทยาลัยสำหรับมหาวิทยาลัยดุ๊กเขาเล่นให้กับสี่ทีมในอาชีพการงานของเขาในสมาคมบาสเกตบอลแห่งชาติ (NBA): ดีทรอยต์ลูกสูบ, ออร์แลนโดแมจิก, ฟีนิกซ์ดาวทองและกรรไกรตัดเล็บ Los Angeles สำหรับอาชีพส่วนใหญ่ของเขาเขาเล่นตำแหน่งกองหน้าเล็ก ๆ ฮิลล์ยังร่วมเป็นเจ้าภาพ NBA Inside Stuff ใน NBA TV เขาเล่นบาสเก็ตบอลที่มหาวิทยาลัย Duke เป็นเวลาสี่ปี เขาเป็นนักเตะยอดเยี่ยมแห่งปีของ ACC ประจำปี 1994 เป็นซีเอทั้งหมดสองครั้งในอเมริกาและเป็นแชมป์ซีเอสองสมัย เขาได้รับการขนานนามว่าเป็นหนึ่งในผู้เล่นที่ดีที่สุดในประวัติศาสตร์ของ Duke และเป็นหนึ่งในผู้เล่นบาสเกตบอลวิทยาลัยที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในยุคของเขา หลังจากจบการศึกษาจาก Duke ในปี 1994 Hill ได้รับเลือกจาก Detroit Pistons พร้อมการเลือกอันดับสามในร่าง NBA เขาเป็นผู้ชนะร่วมของรางวัล NBA Rookie แห่งปี 1995 ในช่วงต้นของอาชีพเอ็นบีเอเขาได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเป็นหนึ่งในผู้เล่นที่ดีที่สุดในเกมโดยมักจะนำทีมของเขาในการทำคะแนนรีบาวน์และช่วยเหลือ ในหกฤดูกาลแรกของเขาใน NBA เขามีคะแนนเฉลี่ย 21.6 คะแนน 7.9 รีบาวน์และช่วย 6.3 ต่อเกมและทำให้ทีม All-Star ประชุม Eastern Conference ห้าครั้ง อย่างไรก็ตามวิถีการทำงานในอาชีพของเขาเปลี่ยนไปจากการบาดเจ็บที่ข้อเท้า 2000 อาการบาดเจ็บยังคงทำให้เกิดภัยพิบัติเขาเป็นเวลาหลายปีนำไปสู่การผ่าตัดมีนาคม 2003 ตามมาด้วยภาวะแทรกซ้อนที่คุกคามชีวิตและบังคับให้เขาพลาดฤดูกาล 2003–04 ทั้งหมด ในปี 2005 ฮิลล์ได้จัดทีม All-Star ประชุมตะวันออกในฐานะสมาชิกคนหนึ่งของเวทมนตร์ เขาเล่นใน Western Conference Finals ในปี 2010 ในระหว่างที่เขาดำรงตำแหน่งกับ Phoenix Suns ในฤดูกาลที่ 12 หลังจากได้รับบาดเจ็บที่ข้อเท้าเขามีคะแนนเฉลี่ย 13.1 คะแนน 4.7 รีบาวน์และ 2.6 ช่วยเหลือต่อเกม เมื่อวันที่ 1 มิถุนายน 2013 ฮิลล์ประกาศลาออกจากเอ็นบีเอ

สนับสนุนโดย Allforbet

สล็อตออนไลน์ที่ดีที่สุดในแปดโลก

เขาเป็น NBA All-Star เจ็ดครั้งตัวเลือก All-NBA ห้าครั้งและเป็นผู้ชนะรางวัล NBA Sportsmanship สามครั้ง ในปี 2018 เขาได้รับการแต่งตั้งให้เข้าสู่หอเกียรติยศไนสมิ ธ กลุ่มเจ้าของรวมถึง Hill และ Tony Ressler ซื้อ Atlanta Hawks เมื่อวันที่ 24 มิถุนายน 2015 เมื่อถึงเวลาเลือกวิทยาลัยแม่ของฮิลล์บอกสารคดีฟ็อกซ์สปอร์ตเกินความรุ่งโรจน์ว่าเธอต้องการให้เขาเข้าร่วมจอร์จทาวน์ในขณะที่พ่อของเขาชอบมหาวิทยาลัยนอร์ ธ แคโรไลนา เขาตัดสินใจเข้ามหาวิทยาลัยดุ๊กเล่นสี่ปีกับ Blue Devils และชนะตำแหน่งระดับชาติในปี 1991 และ 1992 Duke กลายเป็นโปรแกรมส่วนแรกที่ฉันจะชนะชื่อติดต่อกันตั้งแต่ UCLA ในปี 1973 แม้จะสูญเสียสองผู้สนับสนุนที่ใหญ่ที่สุดใน Blue Devils Christian Laettner (ในปี 1992) และ Bobby Hurley (แต่ละคนไปเล่นใน NBA) เขานำ Duke ไปสู่การแข่งขันชิงแชมป์อีกครั้งในปี 1994 แต่แพ้อาร์คันซอแบคส์ เขาได้รับรางวัล Henry Iba Corinthian Award ในฐานะนักเตะแนวรับของประเทศในปี 1993 และในปี 1994 เขาเป็น ACC Player ยอดเยี่ยมแห่งปี ในช่วงอาชีพการงานของเขาเขากลายเป็นผู้เล่นคนแรกในประวัติศาสตร์ ACC เพื่อรวบรวมคะแนนมากกว่า 1,900 คะแนน 700 รีบาวน์ช่วย 400 คนขโมย 200 คนและ 100 ช็อตบล็อก อันเป็นผลมาจากอาชีพการงานที่ประสบความสำเร็จของเขาเขากลายเป็นผู้เล่นคนที่แปดในประวัติศาสตร์ของ Duke ที่จะมีหมายเลขเสื้อของเขา

(33) เกษียณ หลังจากฤดูกาลแรกของเขาที่ Duke เขาเล่นในทีมสหรัฐอเมริกาที่ชนะการเหรียญทองแดงในปี 1991 Pan American Games ซึ่งจัดขึ้นที่ Havana ประเทศคิวบา ฮิลล์ยังเป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวางสำหรับบทบาทของเขาในการเล่นที่สิ้นหวังในการแข่งขันซีเอในภูมิภาครอบชิงชนะเลิศกับรัฐเคนตักกี้ในปี 1992 ซึ่งถือได้ว่าเป็นหนึ่งในเกมบาสเก็ตบอลวิทยาลัยที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตลอดกาล กับ Duke ลงในเวลาล่วงเวลา 103–102 และ 2.1 วินาทีที่เหลืออยู่หลังจาก Sean 's Ken Woods ตีตัวลอย, เนินเขาที่ไม่ระวังได้ยกเท้า inbounds ผ่าน 75 ฟุตข้ามศาลไปในมือของ Laettner ที่เลี้ยงครั้งเดียวและหมุนก่อนที่จะดึงเกมขึ้นมา - ชนะจัมเปอร์จากนอกเส้นโยนโทษตามเวลาที่กำหนด เป็นหนึ่งในผู้เล่นที่ดีที่สุดในประวัติศาสตร์ของ Duke หลายคนกล่าวว่าฮิลล์เป็นหนึ่งในผู้เล่นบาสเกตบอลวิทยาลัยที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในยุคของเขา เอ็นบีเออาชีพและทีมสหรัฐอเมริกา (2537-2556) ลูกสูบดีทรอยต์ (2537-2543) เขาถูกเกณฑ์ทหารโดยดีทรอยต์ลูกสูบซึ่งเป็นตัวเลือกที่สามในเอ็นบีเอฉบับร่างหลังจากจบการศึกษาจากดยุคในปี 2537 โดยทั่วไปเขาเล่นตำแหน่งตัวเล็กข้างหน้าระหว่างการทำงานในเอ็นบีเอ ในฤดูกาลแรกของเขาเขาเฉลี่ย 19.9 คะแนน 6.4 rebounds, 5.0 ช่วยและ 1.77 ขโมยต่อเกมและกลายเป็นมือใหม่ลูกสูบแรกตั้งแต่อิสยาห์โทมัสในปี 1981-82 ที่จะทำคะแนน 1,000 คะแนน จบลงด้วยการแบ่งปันเอ็นบีเอหน้าใหม่แห่งปีรางวัลเกียรตินิยมกับเจสัน Kidd ของดัลลัส Mavericks กลายเป็นลูกสูบครั้งแรกนับตั้งแต่เดฟปิง 2509-10 ในการชนะรางวัล ฮิลล์ยังได้รับรางวัลข่าวกีฬาหน้าใหม่แห่งปี เขาถูกเสนอชื่อให้เป็นทีมแรกของเอ็นบีเอในปี 1997 และทีมที่สองของเอ็นบีเอในปี 1996, 1998, 1999 และ 2000 เขายังเล่นเป็นประจำในเกม NBA All-Star ซึ่งเขาสร้างประวัติศาสตร์ด้วยการเป็นมือใหม่คนแรก เพื่อนำไปสู่ NBA